Γαστρεντερικό Σύστημα και Καρδιακές Παθήσεις
Περιεχόμενα:
Ο πόνος στο στομάχι, η ναυτία, η δυσπεψία και άλλα συνήθη συμπτώματα από το γαστρεντερικό σύστημα μπορεί να υποδηλώνουν καρδιακό νόσημα. Όταν συμβαίνει αυτό, τέτοια συμπτώματα εμφανίζονται επειδή η καρδιά δυσκολεύεται να χορηγήσει την απαραίτητη ποσότητα αίματος που χρειάζεται ο οργανισμός.
Το πεπτικό σύστημα απορροφά περίπου το 20% έως 25% του οξυγονωμένου αίματος που αντλείται από την καρδιά. Ωστόσο, μετά από ένα γεύμα, η ροή του αίματος προς το στομάχι και στο έντερο διπλασιάζεται. Σε ένα υγιές άτομο, η καρδιά, το πεπτικό σύστημα και το υπόλοιπο σώμα το διαχειρίζονται αυτό χωρίς να διαταράσσεται η ισορροπία.
Σε άτομα με καρδιακές παθήσεις όμως, η κυκλοφορία του αίματος επιβραδύνεται και η χημεία του σώματος αλλάζει από αλκαλική σε όξινη. Μόλις το σώμα μεταβεί σε αυτήν την όξινη κατάσταση, τα συστήματα οργάνων, συμπεριλαμβανομένης της πεπτικής οδού, δεν μπορούν να λειτουργήσουν σωστά.
Πώς η καρδιαγγειακή νόσος επηρεάζει το πεπτικό σύστημα
Αρχικά, οι πόνοι στο στομάχι που οφείλονται σε καρδιακή πάθηση είναι σποραδικοί και οξείς. Ωστόσο, καθώς περνάει ο καιρός τα συμπτώματα χρονίζουν, εμφανίζονται συχνότερα και εντονότερα. Συνήθως οι πόνοι εντοπιζονται κοντά στο αριστερό άνω τμήμα του στομάχου ή στον οισοφαγικό σφιγκτήρα. Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να οφείλονται σε ασυνήθιστη ηλεκτρική δραστηριότητα που εκπέμπεται από την καρδιά.
Άλλα συμπτώματα που υποκρύπτουν καρδιακές παθήσεις είναι εφίδρωση, ναυτία και αίσθημα κόπωσης. Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν ταυτόχρονα ή μεμονωμένα. Δεδομένου ότι αυτά τα τρία συμπτώματα αποτελούν ένδειξη εμφράγματος του μυοκαρδίου, η αναζήτηση άμεσης καρδιακής φροντίδας όταν προκύψουν είναι απαραίτητη.
Επίσης, αρκετά από τα φάρμακα που λαμβάνονται σε χρόνια βάση για καρδιακές παθήσεις όπως τα αντιαιμοπεταλιακά και τα αντιπηκτικά μπορεί να προκαλέσουν οισοφαγίτιδα, γαστρίτιδα η ακόμα και σε ακραίες περιπτώσεις αιμορραγία από το πεπτικό (αίμα στα κόπρανα ή μέλαινες κενώσεις)
Συμπτώματα γαστρεντερικών προβλημάτων λόγω καρδιαγγειακής νόσου
Εντερική στηθάγχη - Σοβαρή στένωση σε μία ή περισσότερες από τις κύριες αρτηρίες που τροφοδοτούν το έντερο εμποδίζει την κυκλοφορία επιπλέον αίματος που απαιτείται κατά την πέψη των τροφών. Η αναντιστοιχία στην προσφορά και τη ζήτηση αίματος μπορεί να εμφανιστεί ως οξύς κοιλιακός πόνος που εμφανίζεται μέσα σε μία ώρα περίπου από κάθε γεύμα και υποχωρεί μετά από τρεις ώρες. Αυτό ονομάζεται εντερική στηθάγχη.
Ο πόνος που σχετίζεται με αυτήν περιλαμβάνει κράμπες κοντά το στομάχι και αντανάκλαση στην πλάτη. Επιπλέον μπορεί να εμφανιστούν διάρροιες, ναυτία ή έμετοι. Λόγω του πόνου και των άλλων προβλημάτων που σχετίζονται με το φαγητό, οι άνθρωποι μπορεί να χάσουν σημαντικό βάρος.
Οξεία εντερική ισχαιμία - Αυτό συμβαίνει όταν σχηματίζεται θρόμβος αίματος που αποφράσσει μία από τις εντερικές αρτηρίες. Αυτοί οι θρόμβοι συνήθως προέρχονται από την καρδιά και το πιο συχνό αίτιο είναι κολπική μαρμαρυγή. Στη πιο κρίσιμη του μορφή, ένα μέρος του εντέρου μπορεί να νεκρωθεί, κάτι που αποτελεί επείγουσα ιατρική κατάσταση. Οι ασθενείς εμφανίζουν οξύ κοιλιακό άλγος, διάρροια ή δυσκοιλιότητα, ίσως και αιμορραγία πεπτικού.
Ναυτία - αν και συνήθως η ναυτία σχετίζεται με στομαχικό πόνο, αυτό το σύμπτωμα μπορεί να υποδηλώνει επιδείνωση υπάρχοντος καρδιακού νοσήματος. Σε αυτή την περίσταση, η ικανότητα του στομάχου να αφομοιώνει και να επεξεργάζεται θρεπτικά συστατικά αναστέλλεται λόγω της συνεχιζόμενης όξινης κατάστασης του οργανισμού. Όταν το σώμα βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση, το στομάχι αρχίζει να παράγει περισσότερο υδροχλωρικό οξύ (HCI), το οποίο είναι το οξύ που χρησιμοποιείται κατά την πέψη. Καθώς διαβρώνει την επένδυση του στομάχου, αυτή η περίσσεια HCI προκαλεί στο άτομο ναυτία. Εάν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, αυτή η διάβρωση μπορεί να οδηγήσει στο σχηματισμό έλκους.
Συνοψίζοντας, επειδή τα συμπτώματα μπορεί να μοιάζουν πολύ με εκείνα των φλεγμονωδών παθήσεων του εντέρου ή άλλων κοινών γαστρεντερικών παθήσεων, η σωστή διάγνωση απαιτεί προσοχή και χρόνο. Το λήψη ιατρικού ιστορικού ενός ατόμου, μαζί με λεπτομερή εξέταση και απεικόνιση τόσο της καρδιάς όσο και του εντέρου είναι αναγκαία για τη διάγνωση.
